عقل مجنون شود از این همه لیلایی تو            من و از دور تـمـاشـای تـمـاشـایی تو

از قدم های تو روشن شده این قلب سیاه            نیست حتی خود خورشید به زهرایی تو

دومـیـن آیـنـۀ حُـسـن خــدای حـسـنـی            وقت پیـدا شدنت کیست به زیبایی تو؟

باید از دین خود اعراض کند آن کس که            مست وحـدت نشد از بادۀ یکـتـایی تو

نور مطلق تویی و نیست کنارت نوری            جز خدا کیست در این پهنه به تنهایی تو

سامـرا قـبلۀ اصحاب ولایی شده است            خوب پیداست در این معرکه آقایی تو

در حریم تو عجب نیست نباشد مرگی            مرگ هم زنـده شده از دم عـیسایی تو